Traditio

[Requiem]

Vermits we met z'n allen hier niet met het geloof werden opgevoed, vroeg ik me af hoe we het Sakrament van de Biecht hebben leren kennen? Destijds, toen ik nog vastzet in de N.O.-kerk, kwam dit feitelijk nooit ter sprake en ik communiceerde regelmatig (dagelijks) zonder ooit van biecht te horen of de noodzakelijkheid ervan in te zien.

Toen ik dan het onverminkte Katholicisme terug vond dan zag ik de noodzaak van veelvuldige biecht natuurlijk snel in. Alleen kwam dit bij mij, die nooit zoiets gewoon was, als erg vernederend en ongemakkelijk over. Had nog iemand dit probleem? Mijn eerste biecht zal ik dus niet licht vergeten, dat was op een Goede Vrijdag - erg passend om iets te doen wat je zelf afgrijselijk vind maar het tóch om te voldoen aan de H. Geboden - en het lood zonk me echt in de schoenen. Ik ben echt met de grootst mogelijke tegenzin naar de biechtstoel gegaan. Vreemd genoeg waren al die weerzin en afkeer snel weg eens de biechtvader het luikje wegschoof. Elke keer men een goede biecht sprak, met het volle berouw en de penitentie volbracht, heeft men eigenlijk weer zuivere "Eerste Communie-ziel".

[Pax Tecum]

Ik heb het Ware Geloof slechts via internet leren kennen; in de parochies hoort men nooit over de biecht prediken (over welk sacrament trouwens wel?). Bovendien zijn er in onze parochie en de omringende parochies geen vaste biechturen waardoor je gedwongen bent een afspraak te maken of een grotere afstand af te leggen, waardoor bij het laatste wel de anonimiteit gewaarborgd is.
_________________
Psalmus 23: 9 et 10. Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: et introíbit Rex glóriæ. Quis est iste Rex glóriæ? Dóminus virtútum ipse est Rex glóriæ.

[Requiem]

[Tom]

De biecht, het vergeten sacrament. In de plaats ervan heb je die boetevieringen in de nationale basiliek.

[Pax Tecum]

Van oudere mensen hoor je enkel negatieve dingen over het biechten, dat biechten niet meer van deze tijd zou zijn. Ik denk dat iedereen zich voor de biecht voelt als Adam en Eva na de zondeval, toen ze zich met bladeren bedekten en zich voor God verborgen hielden omdat ze zich schaamden. Maar na de biecht voel je je zo opgelucht! Vooral de eerste biecht was moeilijk, omdat je dan niet weet hoe het allemaal zal verlopen en je de eerste biecht te lang uitstelt. Uiteindelijk een datum prikken en daarna regelmatig gaan biechten is het enige dat helpt.

Zo'n boeteviering heb ik ook eens bijgewoond in de parochiekerk. Iedereen mocht naar voren komen, zich de handen op laten leggen door de pastoor en een kruisteken maken met wijwater "als teken van de vergeving." Ik denk dat er geen zonden door zijn vergeven. Ik had gehoopt na afloop bij de eigen pastoor te kunnen biechten maar die was direct na de boeteviering weggegaan, waardoor ik alsnog naar een andere parochie moest om de biecht te spreken.
_________________
Psalmus 23: 9 et 10. Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: et introíbit Rex glóriæ. Quis est iste Rex glóriæ? Dóminus virtútum ipse est Rex glóriæ.

[Tom]

[Pax Tecum]

Tegenwoordig lijkt iedereen (in ieder geval de Modernisten) te denken dat alles goed is, als we het maar gezellig hebben. Nu dan, het geloof is niet alleen maar gezellig, het is ook bittere ernst. Jezus stierf aan het Kruis voor onze zonden, het was geen feestje op Calvarië!
_________________
Psalmus 23: 9 et 10. Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: et introíbit Rex glóriæ. Quis est iste Rex glóriæ? Dóminus virtútum ipse est Rex glóriæ.

[Tom]

[Pax Tecum]

[Tom]

Ik heb thuis een mooi beeldje van Sint Padre Pio. Ik heb nog een drietal andere heiligenbeeldjes, maar die moeten wat gerestoreerd worden.

Voor rest heb ik nog een lichtjes beschadigd beeldje van het H. Kindje Jezus van Praag, van Maria en natuurlijk de volwassen Jezus.